Ako bismo uz svakodnevni obrok pili po dva decilitra vrhunskog vina vranac pro korde (pro corde – za srce) iz podruma podgoričkih „Plantaža“, mogli bismo očekivati da nam život bude bogatiji, duži i zdraviji. Ova smela tvrdnja rezultat je višegodišnjih međunarodnih istraživanja na osnovu kojih je proizvedeno ovo jedinstveno piće.

Higijenska i lekovita svojstva vina poznata su od davnina, ali sve donedavno nije se znalo koji to njegovi sastojci blagotvorno utiču na ljudski organizam. Profesor Maskalije i njegova ekipa na Farmaceutskom fakultetu u Bordou, nakon višegodišnjih složenih istraživanja, 1982. godine su objavili: u vinu, pored mnogobrojnih nealkoholnih sastojaka, postoje i neki novootkriveni, koji nisu prisutni u drugim fermentisanim proizvodima, pa zato i ne poseduju zaštitno dejstvo koje ima produkt fermentacije grožđa, pre svega crnog.

To su sastojci iz grupe polifenolnih jedinjenja, kasnije nazvani proantocijanidoli, i jedino ih vino, od svih pića, ima u izobilju. Skoncentrisani su u čvrstim delovima grožđa, pa ih zato mnogo više ima u crnim nego u belim vinima – tehnologija dobijanja belih vina je takva da se tečna faza brzo odvaja od čvrste, pre nego što se proantocijanidoli ekstrahuju i pređu u širu.

Ubrzo nakon toga počela je proizvodnja crnih vina s povećanim sadržajem tih čarobnih jedinjenja, koja su izdvajana isključivo iz semenki grožđa, u kojima ih ima najviše. Posle Francuske, Crna Gora je postala jedna od prvih zemalja u svetu koja ima svoje vino za srce.

Dipl. inž. Ana Hajduković, tada direktor podruma u Podgorici, kaže da je vranac pro corde vino s lekovitim svojstvom, kome ništa nije dodato. U njemu je posebnim tehnološkim postupkom samo povećana koncentracija jedinjenja koje sadrži grožđe, a koja imaju tu moć da štite čovekovo srce i krvne sudove. Istovremeno, vino je sačuvalo svu svoju lepotu, ljupkost, harmoničnost, pitkost i mediteranski temperament. Preporučuje se uz svaki obrok i uz sve vrste jela. Talog koji se može pojaviti u flaši rezultat je prirodnog procesa proizvodnje i starenja.

Petar Samardžija

Foto: N. Stojanović, M. Jablanov